 Wysłany: Pią 7:15, 20 Kwi 2012 Temat postu: |
|
| Pewnego dnia w bardzo silnym lęku zapragnęłam żyć , prosiłam Boga o pomoc tyle zmarnowanego czsu .
Przyszął mi jedna mysl zeby zajśc w ciążę wtedy była by szanasa na uwolnienie sie od leków które całkowicie pogorszyły mój stan mna uwolnic sie od n ich nie mogłam , zaszłam w ciążem natychmiast na włsna odpowiedxzilnośc odstawiłm wtedy Anafranil i Tranxene , zaczęło sie nstepne pikło odstawiania leków . Urodziłam syna poród był bardzo ciężki ale urodziłam i znów wszystko wróciło próbowałm chyba wszystkiego leków . terapi u psychologów , przejżałm tysiace stron w necie i nic był okres ze było lepiej mysłam ze juz wszystko minęło ale teraz zaczęłam w ubiegłym roku terapie i po pół roku przerwałam bo nie miałam za co jeżdzić na ta terapie po za tym, mąż ciągle się kłócił ze gówno mi jest wymyslam choroby itd . Dzieci sa przerazone znerwicowane ja muszę nauczyć sie żyć z tym z tymi objawami ale jak .... Moje ciało , wszystkie narządy , mięśnie sa ciągle spiete , wszystko mnie boli od spięcia , mój organizm jest wyczerpany od tych dolegliwości od tych mysli co sie moze stac a moja podswaidomośc przedstawia mi najgorsze scenariusze . . Treaz o miesiaca non stop neka mnie serce ranoi wstaje z arytmia i kłade sie spac z arytmia nie potrafie sie wyciszyc rozluznic caiła moje uczucie to ciągły strach o swoje zycie , zycie moich dzieci , . Muszę dla nich wrócic do normalności małay ma dopiero 9 lat od tych chyba sytuacji które były w domu dzieci maja astmę , najstrasza córka jest niedowidzaca , mąż ma nadciśnienie , cukrzyce , miazdzyce bardzo silna , doszły powikłania cukrzuycowe zanik krążenia w stopach . Mąz od kilku lat od czasu urodzonia syna śpi osobno , ja nie potrafię przemóc sie do niego tyle w zyciu mi ublizył wraz ze swoja matka że to dzieki nim obydwom mam to co mam . Teściow całe zycie mi dokuczał , wyzywała , robiła awaantury nawet uderzyła amój mąz zawsze stał po stronie swojej matki . Tak to trwało 25 lat , straciałam w tym 16 lat na ogromne cierpienie mojej duszy mojego ciała mojej psychiki . Ale prosze mnie zrozumieć chce trochę pozyc choc trochę pozyc normalnie znów poznac co to szczęście , radość , miłośc . ........Ja nie pracuje i nigdy nie pracowałm jest uzalezniona od męża , dlatego tak to wszystko wyglada przez mchoroby w rodzinie wpadliśmy w długi . Chetnie podjęła bym prace ale nie czuje sie na siłach znów wszystko sie nasiliło i boje się że znów bedzie to co 16 lat temu a kolejny raz tego nie przeżyją . Już nie proszę tylko błagam , jesli zna pan jakis sposób widzi jakieś wyjsće jesli jest pan w stanie bezinteresownie ofirowac mi swoja pomoc to o tak proszę ....... pozdrawiam Klaudia |
|
| Wysłany: Pią 7:14, 20 Kwi 2012 Temat postu: |
|
| Przez 7 alt brałm lekjarstwa .....zaczynałam od Lerivonu , Tranxene , Cloranxen < relanium , Anafranil < Sulpiryd < aurex , Oxezepam < Afobam , Ludiomil < Pramolan < Belargot , Cypriamil , Doxepin , Flunarizina , i mnósto ziół i było tylko gorzej co dzień to gorzej ja tylko spałam a jak sie budziłam to niezliczone leki przechodziły prze4z moje ciało .córeczke wychowały starsze dzieci mąż non stop na zwolnieniu lub dzieci w domu zamiast w szkole bo lęk nie pozwalał mi funkcjonowac nie wychodziłam z domu non st\op lazałm i płkałam i codziennie umierałam .
Niezliczone wyjazdy na pogotowie ,m nizliczone ilości badan i nigdy nic ...... powaznego .... Nerwica serca , na holeterze dodatkowe nadkomorowe i komorowe skurcze serce ale nie grożne na tle nerwowym . Ciagłe zapalenia jelit - kolonopskopia , przewlekłe spasmatyczne zapalenie jelit na tle nerwowym Kilka gastroskopi TK RM głowy zwężenie tetnic z powodu zwyrodnień kręgosłupoa szyjnego . Ciągłe zawroty głowy - zatykanie i tykanie w uszach - mdłości - wymioty suchosć ust - bóle głowy kłujące , ściskajace z zaburzeniami widzenia - panika -lęk ciągłe , przewlekłe zmeczenie - sennośc pogorszenie widzenia - straszliwe bóle kręgosłupa to niektóre z towarzyszących mi objawów . Tak żyłam prawie 8 lat byłam juz na skraju rozpaczy sięgnełam dna moja jedyna myśkl to była samobójstwo , skończyć ze soba żeby nie odczuwac więcej tego cierpienia ale nigdy nie miałam na tyle odwagi zeby to zrobic . |
|
| Wysłany: Pią 7:13, 20 Kwi 2012 Temat postu: Czy nerwice da się wyleczyć? |
|
| Na początku pytam czy jest pan bezinteresownie mi pomóc bo naprawdę nie mam juz pieniedzy nie jestem w stanie zapłacić , musiałam zrezygnowac z terapi psychologicznej ze wzgledu na brak pieniedzy .
Nie wiem czy zechce pan to wogole przeczytać ale nie mam wyjścia musze szukac ratunku dla moich dzieci . Po urodzenie 3 dziecka po ok 4 miesiacach od porodu sprzatajac mieszkanie zaczęło sie ze mna dzic cos niesamowitego , cos czego nigdy nprzed tem nie doswiadczyłam , było to dla mnie przerazajace i pozostawiło pietno na psychice do dzis . Nagle moje serce zaczęło bic w niewiarygodnym tempiee , coraz szybciej i szybciej puls tak szybki ze juz nie mogłam złapac oddechu i do tego wszystkiego pojawiły sie jakies przeskakiwania w sercu , chwilowezatrzymania i znów mocne jakby podwójne uderzenia a strach był coraz wiekszy myslałam ze umieram , byłam przekonana ze juz umieram zawołałam męża który zawinał dzieciatko w kocyk i szybko jechalismy na pogotowie , uczucia które mi towarzyszyło nie potrafie zapomnieć do dzis choc minęło 16 lat .... Na pogotowiu przebadali zrobili ekg dali zastrzyk i do domu nikt nigdy niczego mi nie wytłumczył .następnego dnia przeczytałam wynik w którym było napisane mozliwośc zawału lewj komory serca i to był mój gwóżż do trumny . Od tego czasu ciągły lęk o sibie o zycie . Przeszał mnóstwo lekarzy badan , psychoterapeutów nawet egzorcystów sama zgłosiłam sie do szpitala psychitrycznego po leki które cudownie miałay mnie uzdrowic . |
|